Endüstriyel Futbol Kazandı

Endüstriyel futbol ilk olarak ve en hızlı şekilde Fenerbahçeyi yok etmiştir. Tribünleri bitmiş, can damarı kesilmiş, yönetimi tarihine ve güne ihanet etmiş bu camia bir atom bombası ile kendine gelir belki. Keşke ilk stadı biz yapmasaydık. En azından bir 6-7 sene daha direnir dururduk. Çekirdek kazandı, müşteri kazandı, Aziz Yıldırım kazandı, taraftar kaybetti ve en önemlisi bizim Fenerbahçemiz kaybetti. Azizbahçe bir süre daha devam eder. En azından şimdilik devam eder.
Maç sonucu umrumda değil. Denizli’de kaybettiğimiz şampiyonluğu kısa sürede unutup, Trabzon beraberliği ile kaybettiğimiz şampiyonluktan önce burnu kalkmış hatta götü kalkmış çoğunluğun durumundan rahatsız azınlıktaki bizler, zaten bu akşam olabilecekleri az çok tahmin edebiliyorduk. Bu kadar havaya uçmuşluğun bedelini biliyorduk. Yenilebilirdik. Berabere kaldık. Önemi yok. Bu akşam için önemi olan tek şey elimizde kaldığını sandığımız son kaledir; yani tribünümüzdür…
Evet Aziz padişahımız, kaldık baş başa. Tribünleri bitirdin. Zaten onlarda sen bitir diye ellerinden geleni ardına koymadılar, ekmeğine sürekli yağ sürdüler. Takımı bitirdin, seneler oldu. Elinde sadece 10 yıl ard arda kalmıştı. O da bu akşam bitti. Şimdi bir sen birde az sayıda biz varız. Ve bizim için halâ aziz olan sadece Fenerbahçe.
Not: Tribüncüler sonuca değil tribünlere üzülsünler. Önce İpekçi sonra Kadıköy. Game Over.